Verhoging van het contingent aan fiscaal voordelige overuren

Zoals reeds eerder uiteengezet, is een van de arbeidsrechtelijke maatregelen die de regering tijdens de opeenvolgende golven van het coronavirus heeft genomen, de verhoging van het contingent vrijwillige overuren (de extra voorziene uren worden als "bijkomend" aangemerkt), met volledige sociale en fiscale vrijstelling. Het wetsvoorstel dat op 9 december in de Kamer is aangenomen, breidt deze maatregel uit door de uren in kwestie ingevolge het sociaal akkoord 2021-2022 te herkwalificeren als "relance-uren" (zie nieuwsbericht).

Een ander systeem, dat uiteraard reeds bestaat van vóór de wet-Peeters en de maatregelen in verband met de coronacrisis, is het systeem van de "klassieke" overuren, dat isvastgelegd in de arbeidswet van 16 maart 1971. Dit is de mogelijkheid om in bepaalde specifieke gevallen (bijvoorbeeld buitengewone vermeerdering van het werk of overmacht) het personeel buiten de normale arbeidsduur of normale uurroosters te laten werken.

Dergelijk overwerk geeft voor de werknemer niet alleen recht op inhaalrust, maar ook recht op compensatie in de vorm van extra loon (of bijkomende inhaalrust). Deze vergoeding bedraagt 50% van het brutoloon per gewerkt uur, of 100% indien het werk gepresteerd werd op een zon- of feestdag.

Aangezien dit extra loon berekend wordt zoals normaal loon, is het een dure optie voor werkgevers. Sinds 1 januari 2021 biedt de wetgever daarom een oplossing in de vorm van een vrijstellingsregeling. Dit betekent dat werkgevers hun werknemers tot 130 overuren per jaar kunnen laten presteren tegen een fiscaal vriendelijk tarief, en wel op twee niveaus:

• • Enerzijds wordt een belastingvermindering toegekend aan de werknemers die deze extra uren werken;
  • Anderzijds is de werkgever vrijgesteld van betaling aan de fiscus van een deel van de voor deze overuren verschuldigde bedrijfsvoorheffing.

Opmerking: terwijl het fiscaal voordeel voor werknemers toepassing vindt voor alle werknemers die vallen onder het toepassingsgebied van de wet van 5 december 1968 betreffende de collectieve arbeidsovereenkomsten en de paritaire comités, is het fiscaal voordeel voor werkgevers enkel voor werkgevers van categorie 1 zoals bedoeld in artikel 330 van de programmawet van 24 december 2002. Voor de socialprofitsector betekent dit dat het alleen gaat om werkgevers in de PC’s 152, 225, 318, 327 (enkel sociale werkplaatsen) en 337.

In juli 2021 hebben de sociale partners, eerst in de Groep van 10 en vervolgens in de NAR, een sociaal akkoord gesloten in het kader van de interprofessionele onderhandelingen voor de periode 2021-2022. Een onderdeel van deze overeenkomst betreft de verhoging van het contingent van fiscaal voordelige overuren. Hierdoor stijgt het contingent van 130 uur per jaar tot 180 uur per jaar.

Om deze maatregel in werking te laten treden, moest de wetgever ingrijpen, en dat is nu gebeurd dankzij de stemming in de Kamer op donderdag 9 december en de publicatie van de wet van 12 december 2021. Meer in het bijzonder, en in overeenstemming met het sociaal akkoord, voorziet de wet in drie dingen:

• • een verhoging tot 180 uur in 2021, op voorwaarde dat de extra 50 uur worden gewerkt in de periode van 1 juli 2021 tot en met 31 december 2021. Zie KB 17 december 2021;
  • een verhoging tot 180 uur in 2022, ongeacht wanneer deze uren worden gewerkt in de periode van 1 januari 2022 tot en met 31 december 2022. Zie KB 19 december 2021;
  • een verhoging tot 180 uur in 2023, op voorwaarde dat de extra 50 uur worden gewerkt in de periode van 1 januari 2023 tot en met 30 juni 2023. Zie KB 19 december 2021.

Deze maatregel treedt met terugwerkende kracht in werking op 1 juli 2021.

Terug naar themafiche