Coronavirus: garantieregeling

De waarborgregeling maakt deel uit van het tweede luik van een akkoord tussen de regering, de Nationale Bank van België (NBB) en de bankensector (Febelfin). In het kader van de eerste pijler heeft de financiële sector zich ertoe verbonden ondernemingen en particulieren een uitstel van zes maanden toe te kennen voor de betaling van kredieten (kapitaal in het geval van ondernemingen) om ondernemingen in een periode van lagere inkomsten een ademruimte te geven.

Waar gaat de garantieregeling over?

De tweede luik van dit akkoord, die wordt geregeld door het KB van 15 april 2020, voorziet in de mogelijkheid om een nieuwe financiering af te sluiten in de vorm van een krediet of kredietlijn met een maximale looptijd van 12 maanden om ondernemingen en non-profitorganisaties in staat te stellen bijkomende liquiditeiten (geen herfinanciering) vrij te maken om deze moeilijke periode "door te komen". Het gegarandeerde maximumbedrag dat in aanmerking kan worden genomen, mag niet hoger zijn dan 50 miljoen euro in hoofdsom per onderneming.

De Belgische staat staat garant voor een kredietportefeuille en niet voor individuele leningen bij kredietinstellingen voor in totaal 50 miljard euro (mutualisering van de risico’s). Zij zal alleen ingrijpen als de verliezen op deze portefeuilles uitzonderlijk zijn en meer dan 3% bedragen. In alle gevallen dragen de kredietverstrekkers een deel (20%) van de geleden schade.

Wat is de te betalen rente?

Voor een nieuw krediet of aanvullende kredietlijn in het kader van de garantieregeling bedraagt de maximale nominale rente die aan een onderneming in rekening kan worden gebracht 1,25% (exclusief commissie). Voor de commissie moet 0,25% voor de KMO en 0,50% voor grote ondernemingen worden toegevoegd in verhouding tot de duur van het krediet (12 maanden). Deze commissie, die door de kredietverstrekkers aan de staat wordt teruggegeven voor het nemen van risico's, is verplicht op grond van de Europese regels inzake staatssteun.

Wie kan genieten van de garantieregeling?

Artikel 6 definieert de kredietnemers die onder het toepassingsgebied van het koninklijk besluit vallen. Dit zijn alle niet-financiële ondernemingen, klein of groot, met inbegrip van rechtspersonen in de socialprofitsector, behalve als zij reeds vóór de huidige crisis in betalingsmoeilijkheden verkeerden of op 31 december 2019 reeds een onderneming in moeilijkheden waren (in de zin van Verordening nr. 651/2014).

Uitgesloten van het toepassingsgebied zijn met de overheid verbonden openbare entiteiten in de zin van Verordening (EU) nr. 549/2013, waaronder openbare centra voor maatschappelijk welzijn (OCMW's) en verenigingen van gemeenten. In de opmerkingen van het KB wordt verder verduidelijkt dat alle ziekenhuizen in aanmerking worden genomen, ongeacht hun rechtsvorm.

De voorwaarden waaraan moet worden voldaan?

De maatregelen zijn duidelijk gericht op ondernemingen die financieel worden getroffen door de coronacrisis. Daarom is het belangrijk om te onthouden dat al deze steunmaatregelen waarop ondernemingen of socialprofitorganisaties een beroep kunnen doen, niet automatisch zijn en dat daarom de nodige stappen moeten worden genomen en het verband met de coronacrisis in termen van inkomstenderving voor de onderneming moet worden aangetoond. Bovendien zal de onderneming moeten aantonen dat zij levensvatbaar is en geen betalingsachterstand heeft (kredieten bij de bank, belastingen en sociale bijdragen).

Om meer te weten te komen over de praktische details van de toepassing van de financiële steunmechanismen, kunt u de FAQ raadplegen die Febelfin over dit onderwerp heeft opgesteld door hier te klikken.

U vindt ook nuttige informatie over dit onderwerp op de website van de NBB door hier te klikken.

Tot slot verwijzen wij u naar het ministerieel besluit van 29 april 2020.

Terug naar themafiche